به گزارش آفتاب ری، مهدی بهرامی در یادداشتی نوشت: وقتی از بلای جان مردم و ام‌الامراض زیست محیطی در بخش کهریزک و حسن آباد فشافویه صحبت می‌کنیم ناخودآگاه ذهن به سمت دلیل وجود مراکز ضایعات پلاستیک، بوی بد همیشگی در کهریزک، زباله سوزی در گوشه و کنار روستاها، عبور سیم تریلرهای حمل زباله و شیرابه‌های آن‌ها و هزاران عارضه دیگری سوق پیدا می‌کند که چیزی جز مرکز پردازش و بازیافت زباله آرادکوه نیست.
مرکزی که در بدو تاسیس در این منطقه حجم بسیار اندکی به نسبت امروز ورودی زباله داشته اما با افزایش جمعیت طی این سال‌ها و به گفته شهردار تهران روزانه پذیرای ۵۰۰۰ تا ۵۵۰۰ تُن زباله از کلانشهر تهران و بوی بد آن مهمان ناخوانده و کنگر خورده‌ی مردم مظلوم جنوب استان تهران شده است.
از طرف دیگر مکان فعلی آرادکوه در زمان تاسیس از محل زندگی ساکنان جنوب استان تهران فاصله زیادی داشته اما با گسترش بافت شهری و روستایی در اطراف آن زندگی مردم را تحت‌الشعاع اثرات مخرب خود قرار داده است.
حضور بی‌نتیجه مسوولان و سکوت تلخ محیط زیست
با اعتراضات مردمی مسئولان زیادی از آرادکوه بازدید کرده و نسبت به وجود این مرکز اظهارنظراتی از قبیل انتقال، تاسیس مرکزی دور از تهران و تقسیم بار دریافتی زباله یا تغییر ساختار آن مطرح نمودند اما متاسفانه بلای جان مردم مقتدر و استوار بر جایگاه خود تکیه زده و تغییری در وضعیت حس نمی‌شود و محیط زیست در قبال این آسیب مشهود سکوتی با طعم تلخ تسلیم داشته است.
سیم تریلرهای عظیم انتقال زباله مسیری مجزا برای حمل زباله‌های خود نداشته و سال‌ها است از میان شهر کهریزک عبور کرده و عوارضی همچون بوی بسیار بد، افزایش بار ترافیک، تصادفات شدید و نشت شیرابه زباله را از کلانشهر تهران به این منطقه سوغات می‌آورند.
حضور مافیای زباله در حاشیه امن پایتخت
اما اگر از تمام تبعات کوچک و بزرگ وجود این مرکز امراض که بگذریم، به مراکز تفکیک زباله می‌رسیم که همچون ویروس در روستاهای اطراف کهریزک در حال تکثیر هستند.
وجود آرادکوه در این منطقه سبب‌ساز شده تا مافیای زباله به حاشیه امن پایتخت قدم بگذارد و با خریداری زمین‌های کشاورزی بساط تفکیک ضایعات به ویژه ضایعات پلاستیکی را با هزاران عارضه زیست محیطی راه بیاندازد.
این افراد سودجو با تغییر کاربری اراضی کشاورزی آسیب‌های جبران‌ناپذیری به خاک و سفره‌های آب زیرزمینی وارد می‌کنند، چرا که شیرابه‌های مخرب شستشوی این ضایعات به دل خاک حاصل‌خیز و منابع آبی منطقه نفوذ کرده و زمین‌داران روستایی نیز با دریافت مبالغی هنگفت چشم بر مرگ تدریجی اراضی خود می‌بندند.
همچنین اکثر نیروهای به کارگیری شده در این مراکز تفکیک زباله اتباع غیرمجازی هستند که به خودی خود یک عارضه اجتماعی محسوب می‌شوند و در طرح آمایش و سرشماری نفوس و مسکن شمارش نشده و به ناحق از سرانه‌ی شهروندان و روستانشینان استفاده می‌کنند.
تناقض در رفتار مسئولان دستگاه‌های خدمات‌رسان
نکته عجیب حضور این مراکز در روستاهای بخش کهریزک خدماتی است که از دستگاه‌های خدمات‌رسان دریافت می‌کنند، مثل برق و گازی که حالت عادی و معمول نیز نداشته و برای مثال انشعابات برق پرقدرتی است که تنها به کارخانجات صنعتی تخصیص داده می‌شود.
جای سوال است که مسئولان دستگاه‌های خدمات‌رسان در بخش کهریزک و شهرستان ری بنا به کدام دلیل و بند قانونی این جُرم مشهود را مرتکب شده و رفتاری چنین متناقض با قوانین داشته‌اند که به این مراکز انشعابات صنعتی داده‌اند.
از ماست که بر ماست
در مشاهدات میدانی و صحبت با اهالی روستاهایی از قبیل قمصر، شریف‌آباد و مجیدآباد که کلونی‌های بزرگ تفکیک زباله را در دل خود دارند، به این مهم دست یافتیم زمین‌دارانی که اراضی خود را با مبالغ هنگفت اجاره داده‌اند حامی اصلی حضور این مراکز در روستا بوده و ارزشی برای سلامت خود و دیگران قائل نیستند.
گفتنی است، این افراد دلایلی واهی مانند نبود آب برای کشاورزی را عامل واگذاری اراضی خود عنوان می‌کنند که در صورت صحت نیز دلیل مناسبی برای این جنایت زیست محیطی نیست، اما جای تاسف دارد که در حال حاضر زمین‌های کشاورزی در اطراف این اراضی کشت می‌شوند و خود این مراکز نیز آب کافی برای شستشوی زباله‌های تفکیکی دارند.
در انتها سکوت مسئولان منطقه به ویژه مسئولان محیط زیست و این دست و آن دست کردن نتیجه‌ای جز رشد ویروسی این مراکز در تمامی روستاهای بخش کهریزک نداشته و دیری نیست که همگان جنوب استان تهران را به نام زباله‌دان تهران یاد کنند.
انتهای پیام/*
